2 juni - Een autotochtje naar een blauw dorp en witte dorpjes

Vanmorgen later opgestaan dan anders, want we hebben een vrije dag.

Als we naar buiten kijken schijnt de zon, maar het is nog erg fris. 

Niet meer dan 16 graden. 

Dat zal voor een deel wel te maken hebben met de hoogte waarop de camping is gelegen, namelijk 800 m boven de zeespiegel.

Er is weliswaar zon en bewolking maar ook op de dag blijft het fris.

In de zon uit de wind is het goed te doen. 

We maken vandaag een autotochtje door de bergen en rijden naar het dorpje Juzcar.

Dit dorp staat bekend als blauw dorp in Spanje. Tot 2011 was het een onbekend wit bergdorpje. In 2011 werd dit plaatsje geselecteerd door Sony Pictures  om als locatie te dienen voor een film van de Smurfen in 3D.

Sony wilde dat het dorp blauw gekleurd werd. Aldus geschiedde. Sony had de bevolking beloofd het weer keurig wit te schilderen na de opnamen.

Maar wat is het geval de bewoners wilden hun blauwe gevels handhaven. En zo is het voor toeristen een bekend dorpje geworden.

Veel is er niet te beleven. Er wonen voornamelijk oudere mensen. Maar een beetje inkomsten uit de toeristenindustrie kan het dorp geen kwaad doen.

Je moet het gezien hebben als je in deze omgeving bent.

Ik heb er een paar leuke foto’s kunnen maken en natuurlijk ook op de foto samen met de grote Smurf.

De weg er naar toe is smal en bergachtig met veel bochten. Goed oppassen want passeren kan hier niet in vliegende vaart.

Dan vervolgen we onze route naar het volgende witte dorpje Farajan.

De weg hierna toe is het een en al bochten en het wordt steeds steiler. Gelukkig zijn er een paar punten waar ik even kan stoppen om dit dorp op de foto te zetten. Van afstand doet het leuk aan.

In het dorpje zelf is ook niets te beleven.

We rijden verder richting Alpandeira het volgende kleine witte bergdorpje naar een hoogte van rond de 1100 meter met af en toe flinke stijgingspercentages.

Onderweg zien we ineens voor ons een zwerm gieren vliegen. Ze vliegen te hoog om ze goed kunnen fotograferen.

Soms zie ik vogels het dal in vliegen naar de rotsen.

En ja hoor.  Tegen de rotswand ontwaar ik een groep gieren. Die waren het vliegen zeker zat.

Ze zijn te ver weg om goed te zien. Maar met de telelens krijg ik ze toch zichtbaar in beeld.  

Intussen zijn er donkere wolken boven ons komen hangen met af en toe zelfs een spetje regen.

Het is er gewoon koud. Niet meer dan 13 graden.

We gaan dus niet ergens zitten om koffie te drinken, want daar is het te koud voor.

Maar de route die we rijden door de hoge bergen is prachtig met fraaie uitzichten op de witte dorpjes

Waar die mensen van kunnen leven is mij een raadsel. Winkeltjes zie ik niet, alleen een apotheek.

We rijden op de weg MA 7307 en zitten intussen boven de boomgrens, want we zijn alleen maar kale rotswanden, waar nog geiten grazen. Veel zal er niet te eten zijn. 

Vanaf Alpandeira is het nog 10 km door de bergen rijden om weer op de tweebaansweg A369 uit te komen, waar ook de camping aan ligt.

De totale route die we hebben afgelegd was 45 km maar de snelheid is niet harder dan gemiddeld 40 km. 

Na terugkeer op de camping is het allerminst warm.

Ook hier maar 16 graden. Als de zon er bij komt is het buiten goed te doen.

Maar zodra die weer achter de wolken verdwijnt is het truitje of jasje aan of de caravan in waar het nog lekker warm is.

In kies voor de laatste optie om mijn verhaal te doen en de foto’s van vandaag op de laptop te zetten en daarna  weer op het reisblog ,zodat anderen ook weer mee kunnen genieten van hetgeen wij vandaag gezien hebben.

Morgen wacht ons weer een reisdag.