15 juni - vertrekdag van camping Baliera in Bonansa

Vandaag vertrekken bijna alle deelnemers van de ANWB vakantiereis Andalusië vanaf de eindcamping Baliera in Bonansa, gelegen inde Spaanse Pyreneeen,  weer huiswaarts of verblijven nog enkele dagen op campings in de Dordogne in Frankrijk. Enkelen blijven hier nog een dag en trekken dan verder naar huis.

Wij blijven nog 10 dagen in Spanje en zijn vandaag vertrokken  naar de kustplaats Empuriabrava aan de Costa Brava,  naar onze camping Rubina Resort, gelegen direct aan zee in de golf van Roses. 

Hier komen we al een aantal jaren.

Vanmorgen vroeg opgestaan en na het dagelijkse ochtendritueel  om 08.10 vertrokken voor een bergetappe door de Pyreneeën met  een totale afstand van ruim 350 kilometer. Dat is de afstand die de TomTom aangeeft.

Wij worden nog uitgezwaaid door enkele andere vroege vogels. De meesten liggen nog te slapen na de vermoeiende dag van gisteren en het afscheidsdiner.

Als we de camping verlaten is het ongeveer een paar kilometer rijden om op C13 uit te komen, waar onze bergetappe begint.  Alle andere deelnemers gaan direct via de 5 km lange Tunel de Vielha  naar de grens met Frankrijk.

We zijn nog maar net op weg en daar moeten we al klimmend omhoog naar onze eerste col van vandaag, een berg van 1500 meter hoog. Na een paar kilometer moeten we stoppen,  want men is aan deze weg bezig met bergwerkzaamheden; het aanbrengen met een hoogwerker , een bescherming aan de steile bergwand tegen vallend gesteente. In de winter ligt daar flink sneeuw , getuige de palen langs de weg die de sneeuwhoogte aangeven. 

Na 5 minuten kunnen we net langs een hoogwerker, die daar aan onze kant van de weg is opgesteld.

Het is alsmaar klimmen op een smalle weg met heel veel korte scherpe haarspeldbochten. Maximaal 50 meter en dan weer de volgende bocht van 180 graden in. Het is gelukkig nog vrij rustig op deze weg, want tegenliggers wil je hier liever niet ontmoeten.

We gaan in de 2e versnelling naar boven, want het is constant  8 tot 10 procent omhoog.

Harder dan 20/30 km per uur gaat niet. Het passeren gaat maar net. Als we de col hebben bereikt is er een prachtig uitzicht op het diepe dal onder ons. Stoppen gaat niet,  want er zijn geen uitwijkmogelijkheden. Je moet er niet aan denken om hier autopech te krijgen.

Het is goed en helder weer met soms de zon in ons gezicht, want we rijden in oostelijke richting.

 We komen langs diverse kleine, bijna uitgestorven bergdorpjes. Mooi om te zien maar niet om te wonen.

Ook de afdaling is één en al korte haarspeldbochten. Intussen hebben zich al enkele auto’s achter mij verzameld. In een bocht die net even iets ruimer is, kunnen zij mij passeren, doordat ik ben gestopt.   Dan hangt er niemand meer in mijn nek te hijgen en kan ik rustig de afdeling verder inzetten.

In het dal bereiken we ons eerste dorp Sort  en rijden daar doorheen. We hebben geen idee welke wegen en dorpjes we allemaal doorgaan. We vertrouwen nu helemaal op de TomTom.  

In het dal kunnen we even iets harder rijden, ca 70km per uur en dan komt ons ook vrachtverkeer tegemoet.

Maar bij deze ene col zal het niet blijven. We krijgen nog met 2 hoge cols te doen. Ik ben goed warmgedraaid met stuurmanskunst en schrik niet meer van al die draaibewegingen. Wel de beide handen goed aan het stuur houden, want ook niet overal is een vangrail. Je zal er maar uitvliegen.

Het  volgende dorp dat we via de bereiken is La Seu d’Urgel een aardig stadje om te zien.

Vandaar kunnen we 2 routes nemen. De één gaat via Puigcerda, maar dan krijgen we nog 3 cols te overwinnen van boven de 1800 m.

Wij volgen hier de C14 tot het dorp Ponts.

Ook de beide andere bergcols zijn we goed doorgekomen.  Die zijn nog hoger dan de vorige..

TomTom leidt ons via smalle bergwegen waar we uitkomen  in de buurt van het dorp Cervera  op de C25. Dit is een tweebaansweg, met zeer lange stijgingen van 5-6 procent tot een hoogte van bijna 2000 meter en daarna lange afdalingen, die ik in de 3e versnelling neem om op de motor af te remmen. Via deze col komen we langs de stad Vic, waar we op een grote parkeerplaats een etensstop maken (foto) en dan naar de autoweg richting  Girona.

We komen langs het vliegveld.

Vandaar is het niet zover meer. Nog ongeveer 65 kilometer om bij de plaats Figueres af te slaan naar binnenwegen om onze bestemming te bereiken.

Empuriabrava wordt ook wel het Venetië van Spanje genoemd, omdat  er heel veel kanalen zijn gegraven,  met mooie maar wel dure huizen met heel veel  boten voor de deur. Als ik de camping uiteindelijk bereik is het 14.30 uur. Deze ligt aan zee en als je dat wil vanaf de camping lopend op 300 meter te bereiken.

Als we daar aankomen melden we ons bij de receptie waar alles snel geregeld is, omdat mijn naam en andere gegevens nog in de computer zitten. Men kon zelfs zien waar we vorige keren hebben gestaan.

We gaan een plek zoeken en dit keer kiezen we voor het laantje 22 , plek 38. Overal kranen bij de plek.

De auto is nog geregistreerd om de slagbomen in en uit te rijden.

Binnen een halfuur staan we op de plek. Naast ons staan bijna allemaal Hollanders die hier al in april zijn neergestreken. De camping is voor 90% bezet, meer dan alle andere jaren. Op de camping is weer het een en ander veranderd. Er is een groot restaurant gekomen bij het zwembad. Het sanitair op deze camping is prachtig en ook de Wifi hier is goed geregeld. Je hebt hier prima ontvangst en betaalt daarvoor 25 euro voor 14 dagen.

Hiermee kan ik zelfs op mijn laptop met enkele aangepaste programma’s live tv volgen, zoals het WK voetbal.  Maar op de camping zijn overal TV’s  om op het terras wedstrijden te bekijken.

Omdat het warm en zonnig is (26 graden)  breng ik enkele doeken aan bij de luifel tegen de zon.

We doen het nu verder rustig aan. De weersverwachting voor de komende 10 dagen ziet er prima uit (foto).

Hiermede eindigt mijn reisblog over de ANWB kampeerreis Andalusië.