26 Mei - Reisdag van Dos Hermanas (Sevilla) naar Conil de la Frontera

Vandaag op deze reisdag vier ik mijn 75e verjaardag. Een nieuwe mijlpaal is bereikt. 

We zijn om 09.00 uur van de camping vertrokken.

Geen lange rit, want we rijden maar 140 km. 

We mijden op deze route de autosnelweg (=tolweg)  en gaan via de zgn. N-weg naar het Zuiden van Spanje,  naar een plaats aan de Atlantische kust, gelegen halverwege de plaats Cadiz en Tarifa

(zuidelijkste puntje van Spanje) .

Het eerste gedeelte van de route is prachtig.

 We rijden o.a. langs de katoenvelden en olijfboomgaarden op een vrij heuvelachtige weg.

Het is een éénbaansweg tot Jerez de la Frontera. 

Ik heb  een sliert vrachtwagens en personenauto’s achter mij aan,  die mij op deze weg niet kunnen passeren, mede doordat de weg ook nog slingert en op en neer gaat.  

Die zullen wel de smoor in hebben.

Net voor het binnenrijden van dit stadje is er een stopgelegenheid en kan ik de sliert auto's voorbij  laten gaan.

We rijden door het stadje El  Cuervo, waar een grote groep  zigeuners met versierde woonwagens is neergestreken.  Overal zien we mensen lopen  in  Spaanse kledij .

En ook hier zien we ruiters te paard in mooie kleding gestoken.  

Als we dit stadje voorbij zijn, zien we verderop nog de typische naaldbomen in de vorm van een paddenstoel. 

Eénmaal op de A48  beland met 2 rijbanen heb ik bijna geen verkeer meer achter me aan rijden. 

Onderweg zien we ook nog grote hopen zout liggen, wat niet zo verwonderlijk is met de zoutmeren  hier.  

Het is dan niet lang meer rijden naar onze camping La Rosaleda .

Echter de weg die we moeten inrijden blijkt afgesloten.

De leiding heeft er voor gezorgd dat overal ANWB bordjes zijn geplaatst om via een omweg toch weer op de goede weg uit te komen.

Voor ons zijn al enkele deelnemers hier aangekomen, als ik mij aanmeld bij de receptie. 

Daar krijg ik tegen betaling van 5 euro een kaart voor de slagbomen en wat nog nooit eerder gebeurd is ,  een bandje om de pols als toegangsbewijs voor het zwembad.

Niet te verwarren met de bandjes die je krijgt bij all-inclusive  hotels.

We rijden hier de camping op en loten plek 173 vlak naast de leiding, nadat Petra mij eerst gefeliciteerd heeft.

De plekken zijn niet al te groot.

Het is dus passen en meten met de mover voordat de caravan op zijn plek staat.  

Het is op het eerste gezicht een prachtige camping met mooie sanitaire voorzieningen en wat ook heel belangrijk voor mij is een goede internetverbinding.  Ik heb het nog nooit meegemaakt dat de deuren van het sanitair vanzelf opengaan als je er voor staat.

Als ik mijn verslag maak is Dineke druk bezig met het klaarmaken van hapjes voor bij de Happy Hour om 17.00 uur, om mijn verjaardag met alle deelnemers te vieren.

Erg leuk als er ook nog voor je wordt gezongen en ik even daarvoor nog vele handen heb mogen schudden en kussen van de dames in ontvangst heb mogen nemen. Bij de heren  blijft het bij handje schudden.  

Ik kan terugkijken op een geslaagde dag.