10 juni _ Reisdag naar Villargorde Del Cabriel

Voor vandaag staat weer een reisdag op het programma. We gaan naar een camping  die in het binnenland is gelegen. We rijden nu  in noord-westelijke richting. De afstand voor vandaag is rond 240 km.

Maar voor we aan dit nieuwe avontuur kunnen beginnen,  moet de auto eerst worden schoongemaakt, want het heeft in de nacht lichtjes geregend met Saharazand. De auto’s en caravans zien geel van het stof. Gelukkig is het kraantje binnen handbereik en klets ik een paar bakken met water over de auto heen. Want zo ga je niet op stap.

Op de TomTom hoef je vandaag niet af te gaan. Daar waar het reisboek aangeeft om links af te slaan wil  de TomTom rechtsaf.   Die is geprogrammeerd met de kortste route over snelwegen. Niet luisteren naar de TT, want die blijft maar aangeven omdraaien etc.

We moeten eerst via 4 rotondes het dorp Crevillent uit om dan op prachtige binnenwegen uit te komen.

De hele route gaat over veel bochtige wegen. Te beginnen de DV 904 en vervolgens  de N340,  N325, A31, N330, CV 439, CM3207, N322, CM3201, N322, Cm 3201, A3, Cm3201/A3 en dan als laatste de N255.

Het is een prachtige route die door of langs vele plaatsjes en verschillende provincies loopt. Ook een tunnel ontbreekt niet op deze reisdag. Ook hier hebben we te maken met stijgende wegen en afdalingen van 5% of 6%.

Op een gegeven moment zien we 2 rookpluimen voor ons. Als we dichterbij komen,  blijken het 2 grote koeltorens van de kerncentrale, die zo maar in de middle of nowhere is gebouwd.  

Het laatste stukje van onze route is verrassend mooi met prachtige gekleurde rotspartijen langs de weg en heel in de verte een (stuw)meer. Je kan op deze wegen niet stoppen om een foto te maken. Parkeerplekken kom je bijna niet tegen. Daar moet men in Spanje toch wat aan gaan doen.

Als we eenmaal de borden zien van het plaatsje Villargardo del Cabriel  naderen we onze camping. Om daar te komen moeten we eerst nog een steile afdaling nemen. Aan het einde van de geasfalteerde weg gaan we rechtsaf  naar een ruimte entree van Kikopark Pueblo Rural

We staan daar op een prachtige vlakke plek met voldoende ruimte voor luifel en auto. We staan daar wel in vakken met een haag, waardoor het directe kontakt met de andere gasten niet mogelijk is.

Als ik het pad waar de caravan staat afloop, kom ik bij een hek (=afrastering van de camping) dat open kan om vervolgens mijn ogen uit te kijken op een prachtig stukje natuur. Beneden ligt een groot stuwmeer omgeven door prachtige gekleurde rotspartijen. Om je heen overal mooie vlinders, die maar af en toe even de vleugels openen voor een foto. Lang stilzitten doen die ook niet.  Het gebied leent zich voor het maken van prachtige foto’s.

Ook de camping zelf geeft een verrassende aanblik. Het doet aan als een klein dorpsstraatje met zitjes om wat te drinken. Het is zondag als we daar aankomen en dan blijken ook de Spanjaarden deze locatie te nemen om daar in  het restaurant iets te nuttigen.

Er is ook op het einde van het pad een plek ,waar je de auto’s kunt wassen. En daar wordt gretig gebruik van gemaakt. De receptie stelt zelfs een waterslang ter beschikking.

Wij hebben de hele route op het reisboek kunnen rijden, maar het blijkt dat er toch een aantal deelnemers verkeerd zijn gereden. En dan is het zoeken om weer op het juiste spoor terecht te komen. Uiteindelijk is iedereen gearriveerd.  .      

Om 17.00 uur is er weer een Happy Hour en kan iedereen zijn verhaal van deze dag weer kwijt.