31 Mei _ Excursie met bus naar Ronda en omgevingsdorpjes

Om 07.30 uur opgestaan. Als ik naar buiten kijk is de lucht helder blauw.  De weersvoorspelling  voor deze dag ziet er goed uit. Rond de 24 graden met zon en bewolking.  

Om 09.00 staat de bus voor bij de camping en vertrekken we met onze gids Rita naar het stadje Ronda, waar we een wandeling gaan maken door het oude stadscentrum. De oorsprong van het  stadje ligt al in de prehistorie. Toen de Moren het hier nog voor het zeggen hadden,  is het stadje uitgeroepen tot hoofdstad van  de provincie Andalucia de Takurunna.   In  1485 is het stadje door de Christenen heroverd op de Moren.

De rivier  Guadalevin splitst het stadje in tweeën en heeft hier een diepe kloof uitgesneden, wat op de foto’s die ik gemaakt heb,  goed te zien is.

Er is voor de bus weinig parkeermogelijkheid. Bij het busstation stappen we uit en wandelen dan naar het oude stadsgedeelte.  We zijn daar al om 09.30u. In het stadje is het nog akelig stil. Winkeltjes gesloten en af en toe een restaurantje open.

We lopen via de winkelstraat (Carrera Espinel)  naar ons eerst mooie uitzichtspunt.

Door onze gids wordt onderweg bij diverse gebouwen, die we voorbij gaan,  uitleg gegeven.

Maar om foto’s te maken zonder mensen moet je je toch even afzonderen van de groep. Ik hoor het verhaal later wel.  Het stadje leent zich bijzonder voor mooie foto’s. De beelden spreken voor zich.

Bij de Plaza de Torres, bij de Arena, één van de oudste van Spanje, is een prachtig uitzicht op het dal.  Daar zijn de eerste handelslieden bezig hun stalletjes in te richten voor verkoop van spullen. Zo ook een dame met mooie stenen, die zich gewillig laat fotograferen. Dit is ook het geval met de stier voor de Arena. In het kleine parkje liggen de katjes lekker te slapen.  

De oude Arena is helaas dicht. Deze gaat maar 2x per jaar open voor de stierengevechten.

De gids geeft ons steeds even gelegenheid om zelf op onderzoek uit te gaan, maar houdt zich wel strikt aan de tijd voor het schema van deze dag.

De Puenta Nuevo (de nieuwe brug) is een bezienswaardigheid. Deze is maar liefst  98 meter hoog. De huidige brug dateert van 1793 na 40 jaar bouwen.

Onze laatste bezienswaardigheid is j bij het plein met de  kerk (in spaans Iglesia) Santa Maria de La Mayor.

Dan gaan we weer de bus in op weg naar onze volgende  stop, waar dan gelegenheid is om zelf iets te gaan drinken. De bus rijdt door een prachtig berglandschap naar het plaatsje Setenil de las Bodegas  in noordelijke richting. Voor de bus is er wederom weinig parkeergelegenheid.

Het is maar een klein plaatsje , maar wel weer prachtig om te zien hoe hier onder de rotsen kleine winkeltjes en restaurantjes zijn verrezen. De straatjes zijn vrij smal. Als er een auto aankomt moet je aan de kant. Dat komt een paar keer voor. Ook dit dorpje leent zich voor het maken van mooie foto’s.

Als we er zijn,  zien we boven ons in de lucht tientallen gieren vliegen. Jammer genoeg te hoog om te fotograferen zonder telelens. Maar het lukt om toch een paar foto’s te maken. Daar drinken we koffie.

We hebben een uur te tijd voordat we met de bus weer verder gaan naar onze eetbestemming.

Dat is in het plaatsje Grazelema. Maar het restaurant is hoog op de berg gelegen en is het al slingerend op een smalle weg naar boven rijden. Dan kan het voorkomen,  dat je een grote wagen tegemoet komt. Dan heb je meteen een probleem. Wie gaat er achteruit?  Want passeren is bijna nergens mogelijk. Achter ons is er ook een bus aan komen rijden. De beide chauffeurs, van ons Antonio, stappen uit om de vrachtwagen zover naar achteren te loodsen dat men elkaar kan passeren. Ja hoor het lukt ; de bus kan er ook maar rakelings langs. 10 cm  ruimte is veel.

We bereiken na een poosje rijden het restaurant. Waar de bus wederom op een krappe plek parkeert. Er  is nog weinig te zien. Maar wie eenmaal het restaurant is binnengegaan  heeft daar een prachtig uitzicht op het dal. En er is zowaar ook nog een zwembad.  Daar nemen we de lunch. Voor het eerst is hier de gelegenheid om zelf je eten op te scheppen. Het ziet er voortreffelijk uit. Eten voor een ieder in allerhande smaken te over. Op de tafel staat al een fles wijn en water gereed. Ja en dan zie je de hongerigen direct op de etenswaren af stappen. Want er valt wat te smullen. Ik neem eerst een heerlijke soep, daarna een lekkere maaltijd met van alles en nog wat. Dan nog een toetje met vruchten na. En dan ook nog zelf lekker ijs scheppen.  Wie mij kent, weet hoe ik een bak moet vullen. Ja natuurlijk met slagroom er op. De ogen om mij heen begrijpen niet dat ik dit nog naar binnen kan werken. Voor mij als ijsliefhebber een kleinigheid.

Helemaal voldaan stappen we de bus weer in om naar ons hoogste punt te rijden. Een berg van 1500 meter hoog, waar volgens onze gids veel gieren en arenden te bewonderen zijn. Eenmaal daar aangekomen, wandelen we het laatste stukje te voet naar het hogere punt. Maar je moet de vogels hier zoeken, want ze laten zich op dat moment niet zien. Af en toe eentje hééél hoog in de lucht. Volgens de gids is het een gier.  Ik heb dat van die hoogte niet waar kunnen nemen. Als er geen vogels te fotograferen zijn, dan maar een bloemetje.

Dan is het nog een uurtje rijden voordat we weer zijn teruggekeerd op de camping.

Het was een mooie, geslaagde dag op de vogels na.

Morgen een vrije dag.