30 Mei - reisdag naar Ronda

30 mei 2018 - Ronda, Spanje

Vandaag is onze reisdag van Conil de la Frontera naar Ronda, een afstand van 175 km.

Onze toeristische begeleiders Petra en Chiel hadden ons de vorige dag  laten weten, dat zij de camping pas om 08.00, een uur later dan normaal,  konden verlaten en hebben de deelnemers gevraagd om ook later dan men gewend is te vertrekken.

Niemand kan voor 09.00 de poort uit, want dan pas gaat de receptie open, waar je de magneetkaart voor het openen van de slagboom moet inleveren om je borg van 5 euro terug te ontvangen.

Voor negen uur is het ook niet mogelijk om brood te kopen.

Ik ben om 08.00 uur opgestaan en eerst nog een heerlijke douche genomen. Wachten en niets doen is niet mijn hobby. Dus besluit ik om met de auto naar de wasplaats op de camping te rijden om daar voor 1 euro de auto te wassen. Eerst lekker insoppen en dan met flinke straal de auto verder schoon spuiten. Het beestje ziet er weer spik en span uit en droogt al rijdend naar mijn campingplek.

Omdat we daar allemaal in vakken staan is het onmogelijk om tegelijk te vertrekken.

We doen het rustig aan.

Eerst de auto op de weg zetten en dan de caravan met de mover van zijn plek rijden achter de auto. Achter ons zijn andere hier ook al mee bezig.

Maar ik zal eerst weg moeten rijden voordat de anderen ook weg kunnen.

Om 10.00uur is het zo ver.

Ik heb de TomTom ingesteld met graden op de volgende bestemming en Truus, die altijd wil kletsen, de mond gesnoerd. Dit tot opluchting van Dineke.

Als ik de auto buiten de poort heb gereden is het wachten op haar terugkomst, want je laat 5 euro borg toch niet als kadootje achter. Dan nog even de koelkast aan in de caravan en dan kunnen we vertrekken.

Achter ons is een stel , die uit Maassluis komen en het reuze gemakkelijk vinden om achter ons aan te rijden. Zij hebben ook een Dethleffs caravan. Vooruit dan maar, we gaan rijden.

Het begint meteen al goed.  Ons reisboek zegt camping links verlaten naar de weg en TomTom wijst de andere kant op. Nu maar even niet naar Tomtom kijken en het reisboek volgen.

Dat gaat allemaal goed en moeten we eerst een stuk weg E5/N340 rijden richting Cadiz  en dan richting Algeciras naar de A48. Bij 16 km zou volgens het boek de A48 over gaan in de N340. Dat heb ik niet kunnen waarnemen.

Een paar kilometer verder zouden we deze weg moeten verlaten  om naar de A396 te rijden.

Dit zou moeten gebeuren bij afslag Medina Sidonia.

Het boek geeft aan om hier Links af te slaan. Maar het bord op de weg gaat naar Rechts.

Wat doe je dan? Stilstaan kan niet.

Ik besluit om maar door te rijden en wie weet komt er nog wel een afslag om op die weg uit te komen. Achteraf blijkt dat ik die afslag toch had moeten nemen om op de A390 uit te komen.

Dineke de pest in en smijt het boek op de achterbank. Dan rij je deze dag maar op de Truus zegt ze met luide,  kwade stem.

En de Maasluise familie volgt gedwee mijn spoor. Het ging immers de vorige keer ook goed.

Dus rijden we samen een andere route dan het boek.

Het blijkt een prachtige route te zijn, waar weinig verkeer is. We rijden door mooie landschappen. Helaas is het nergens mogelijk om even te stoppen.

Het is intussen 11.30 uur, als ik na 150 km rijden beland ben op de A372 met het bord uw bent nu in de provincie Malaga. Vanaf dat moment volgen we weer het boek en is de woede van Dineke wat geluwd.  

Het laatste gedeelte van deze route gaat met soms steile hellingen van 7 procent. Het zijn lange hellingen en ook weer dalingen met op het eind veel bochten.

Dan maar rustig 70km per uur blijven rijden, want het wegdek laat op gedeelten ook te wensen over. Er is wel gerepareerd maar met de Franse slag.  

Het laatste stukje weg loopt gesmeerd en we arriveren beiden 12.30 uur de camping El Sur, waar we als eerste aankomen. Een lootje trekken en dan naar de campingplek. 

Keurig op tijd om de lunch te gebruiken.

We staan hier wederom in vakken met een smalle weg. De caravan moet worden afgekoppeld om met de mover op zijn plek gezet te worden.  Stukkie vooruit, stukkie achteruit. En dan staat de caravan op zijn plek en wat blijkt? Ook nog helemaal waterpas.

Het kan niet mooier. We doen de luifel niet uit. Er is ook nog een oud olijvenboompje op onze plek wat vooralsnog voldoende schaduw geeft als het te warm mocht worden.

Ruim een uur na ons arriveert de eerst  volgende van onze groep  die met  hun camper.al een uur voor ons vanaf de vorige camping waren vertrokken.

Die hebben wel de route volgens het boek gereden. En dan weer een half uur later komt de eerst auto-caravan combinatie binnen.

We krijgen van hen direct  te horen dat het een pittige route was die de ANWB had uitgestippeld met zeer smalle wegen, waar nauwelijks op sommige plaatsen gepasseerd kon worden.

Dat geluid hebben we daarna vele malen moeten aanhoren. Een mooie route  maar eigenlijk niet geschikt om met de caravan te rijden.

 Eén van onze deelnemers moest ergens onderweg uitwijken voor een tegenligger en kwam prompt met de banden in de greppel naast de weg met als gevolg een vastgelopen mover.

Ze kwamen geen centimeter meer vooruit. En zo ontstaan er files met daarin ook andere deelnemers.  Het is voor hen nu wachten op de tech.begeleiding om hen te helpen. Na een stief kwartiertje is die bij hen. De caravan wordt opgekrikt. Wiel er af en de mover moet worden losgemaakt want die zat op de band vastgeklemd. Met dankzij onze techneutl, een zeer ervaren gepensioneerde wegenwachter is het gelukt om weer verder te rijden. 

Foto’s